Φοιτητική Vs Αιωνιοφοιτική ζωή Αμπελοφιλοσοφίες ΝEMESIS μέρος 3

Αφορμή για το σημερινό αρθράκι, μια έξοδο που κάναμε την παρασκευή. Κατ' αρχήν ένα έχω να πω: παλιά βγαίναμε έξι φορές την εβδομάδα, και ξεκουραζόμασταν μια. Τώρα βγαίνουμε μια και μας παίρνει μια βδομάδα να συνέλθουμε! Και φυσικά δεν μιλαω για καταστάσεις του τύπου βγαίνω για μια μπύρα. Μιλάω για καταστάσεις του τύπου βγαίνω και το αποστακτήριο του Jack Daniel's έχει πρόβλημα στα αποθέματα του για 6 μήνες! Δεν ξέρω τι είναι, οι αντοχές?η ηλικία (έχω και γενέθλια σε μια βδομάδα και με χει πιάσει μια κρίση!)? Το γεγονός ότι δεν παίζει τίποτα καινούριο στην Κοζάνη? Δεν ξέρω...Πάντως είμαι σίγουρος ότι παλιότερα περνούσαμε καλύτερα. Όχι ότι τώρα δεν περνάμε βέβαια... Ίσως πάλι είναι το γεγονός ότι τώρα πια υπάρχει το άγχος του ότι "πρέπει να τελειώνουμε" να φύγουμε... να πιάσουμε δουλειά...να γίνουμε χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία...και άλλα τέτοια πρέπει...Όχι ότι είναι λαθος. Απλά στα 18 δεν σκέφτεσαι τι δουλειά θα κάνεις, πως θα είναι το μέλλον μετά τη σχολή, ούτε σε πιέζουν και πολύ να τελειώσεις..(οι 5+ έτος με καταλαβαίνουν). Σκέφτεσαι αν θα βρεις τραπέζι στα μπουζούκια, που θα πας το Σαββατοκύριακο, στην σχολή πήγαινες μόνο για καφέ και να βρεις τα παιδιά! Τώρα λιώνεις απ' το πρώί μέχρι το βράδυ στη σχολή, μπας και πάρεις το ριμάδι το πτυχίο μια ώρα νωρίτερα, δουλευέις γιατί αισθάνεσαι άσχημα να παίρνεις λευτά απ'τους γονείς σου στα 25 σου και τον ελεύθερο χρόνο θες πια να το περνάς χαλαρά! Δεν μασάμε...Πάλι με χρόνους με καιρούς...Εξάλλου μηχανολόγοι μηχανικοί γίναμε...Πρέπει να αρχίσουμε να σοβαρευόμαστε...(μπαααααα........δεν παίζει)